Bota katolike dhe më gjerë mbajnë zi për humbjen e Papa Françeskut, i cili ndërroi jetë në moshën 88-vjeçare. Ai do të mbahet mend si një figurë transformuese, Papa i parë nga Amerika, Hemisfera Jugore dhe i pari jo evropian që nga shekulli i VIII-të. Që nga zgjedhja e tij në vitin 2013, Jorge Mario Bergoglio, i njohur si Papa Françesku, solli një frymë të re në Vatikan, duke theksuar përulësinë, mëshirën dhe një angazhim të patundur ndaj të varfërve dhe dialogut ndërfetar.
I lindur në Buenos Aires, Argjentinë, rrugëtimi i Françeskut drejt udhëheqjes së Kishës Katolike ishte i mbushur me përvoja të thella jetësore dhe një dedikim të hershëm ndaj besimit. Frymëzimi për t’u bashkuar me jezuitët në vitin 1958 pas shërimit nga një sëmundje e rëndë shënoi fillimin e një jete shërbimi. Pas shugurimit si prift në 1969, ai shërbeu si epror provincial jezuit në Argjentinë dhe më vonë u bë kryepeshkop i Buenos Aires në 1998, duke u ngritur në gradën e kardinalit në 2001.
Gjatë kohës së tij si kryepeshkop, Françesku u dallua për avokimin e tij për të margjinalizuarit dhe kritikat ndaj korrupsionit. Edhe pse Administrata e Néstor Kirchner dhe Cristina Fernández de Kirchner e shihnin atë si një rival politik, ai mbeti një zë i fuqishëm për drejtësinë sociale.
Zgjedhja e tij si Papë pas dorëheqjes historike të Papa Benediktit XVI shënoi një moment historik. Duke zgjedhur emrin Françesku për nder të Shën Françeskut të Asizit, ai sinjalizoi menjëherë dëshirën e tij për një kishë më të thjeshtë dhe më të fokusuar te të varfërit. Vendimi i tij për të banuar në bujtinën Domus Sanctae Marthae në vend të apartamenteve papale ishte një shembull i prekshëm i qasjes së tij më pak formale dhe më të afrueshme.
Papatia e Françeskut u karakterizua nga një sërë iniciativash dhe qëndrimesh liberale që sfiduan traditën dhe nxitën dialogun. Ai ndërmori hapa historikë për të përfshirë më shumë gratë në pozita drejtuese brenda Vatikanit, duke i emëruar ato në poste të larta në dikastere të ndryshme.
Në lidhje me komunitetin LGBTQ+, Françesku adoptoi një qasje më pajtuese. Ndërsa mbajti qëndrimin tradicional të Kishës për martesën, ai deklaroi se individët brenda komunitetit LGBTQ+ mund të bekohen, me kusht që bekimet të mos jepen në një kontekst liturgjik. Këto deklarata u panë si hapa të rëndësishëm drejt një dialogu më të hapur dhe përfshirës.
Françesku ishte gjithashtu një kritik i zëshëm i kapitalizmit të shfrenuar, konsumizmit dhe mbizhvillimit. Ai e bëri veprimin kundër ndryshimit të klimës një prioritet kryesor të papatisë së tij, duke nxjerrë enciklikën historike Laudato si’ në të cilën bënte thirrje për kujdesin ndaj shtëpisë sonë të përbashkët.
Në një akt historik pajtimi, në vitin 2022, Papa Françesku kërkoi falje për rolin e Kishës në “gjenocidin kulturor” të popujve indigjenë kanadezë, duke demonstruar një vullnet për t’u përballur me të kaluarën dhe për të ndërtuar ura të reja.
Kulmi i papatisë së tij mund të konsiderohet Sinodi mbi Sinodalitetin, një proces i gjerë konsultativ brenda Kishës Katolike. Ky sinod u përshkrua si ngjarja më e rëndësishme në Kishë që nga Këshilli i Dytë i Vatikanit, duke theksuar rëndësinë e dëgjimit dhe bashkëpunimit në vendimmarrje.
Trashëgimia e Papa Françeskut është e thellë dhe me ndikim. Ai do të mbahet mend për përulësinë e tij të thellë, theksin e tij të vazhdueshëm në mëshirën e Zotit, praninë e tij ndërkombëtare si një zë moral, shqetësimin e tij të palëkundur për të varfërit dhe angazhimin e tij ndaj dialogut ndërfetar. Ai ishte një lider që sfidoi normat, nxiti reflektimin dhe kërkoi të ndërtonte një Kishë më gjithëpërfshirëse dhe më të dhembshur në një botë gjithnjë e më komplekse. Vdekja e tij shënon fundin e një epoke, por ndikimi i tij do të vazhdojë të ndihet për breza të tërë.