Tiranë, Shqipëri – Analisti Fitim Zekthi ka ofruar një analizë të thellë dhe kritike mbi gjendjen aktuale të Partisë Demokratike pas zgjedhjeve të 11 majit 2025, duke e përshkruar atë si “një makinë të prishur në semafor që ndalon qarkullimin”. Në një intervistë për TemA, Zekthi argumenton se PD ka devijuar thellësisht nga vlerat e saj fillestare dhe është zhytur në një krizë të thellë identitare dhe intelektuale, e mbërthyer nga një frymë konspiracioniste.
Sipas Zekthit, goditja fatale për Partinë Demokratike erdhi në periudhën 2008-2009, me ndryshimet kushtetuese dhe aleancën me LSI-në e Ilir Metës. Këto zhvillime ai i cilëson si faktorë kyç në degradimin institucional dhe korruptimin e elitave, të cilët deformuan misionin fillestar të partisë. Ai shpjegon se kjo krizë është rezultat i një procesi të gjatë, ku një elitë e pandryshuar me mendësi bolshevike, e trashëguar që nga fillesat e pluralizmit, mbeti në drejtim të partisë pa asnjë reflektim apo ndryshim të brendshëm.
Momenti i shpalljes “non-grata” për Sali Berishën, sipas Zekthit, nuk solli një ndarje të vërtetë morale apo ideologjike, por thjesht zbuloi një betejë të fshehtë mes dy kampeve brenda të njëjtës elitë “të kalbur”. Ai e quan qesharake dhe të pashembullt, “as në Burkina Faso”, historinë e përplasjes me leva dhe tulla brenda PD-së, duke treguar degradimin e skajshëm të kulturës politike shqiptare.
Zekthi thekson se PD nuk refuzohet më nga shoqëria vetëm për shkak të individëve, por për shkak të tre tipareve kryesore që e bëjnë të papranueshme:
- Mbyllja ndaj alternativave të reja.
- Mospranimi i përgjegjësisë për të shkuarën.
- Bashkëjetesa me një pushtet ekonomik e mediatik të përbashkët me rivalët e saj nominalë.
Në këtë realitet, sipas tij, media, krimi i organizuar dhe shoqëria civile nuk funksionojnë si faktorë kontrolli, por si bashkëaktorë të kësaj marrëveshjeje të heshtur pushteti. Zekthi ngre pyetje serioze mbi rolin e intelektualëve dhe mbi arsyet pse një aleancë kaq e korruptuar mes Edi Ramës dhe Sali Berishës është pranuar gjerësisht si “normalitet politik”.
Analisti e përfundon analizën e tij me një paralele tronditëse, duke deklaruar se në asnjë vend të botës nuk ka një lider si Berisha me një karrierë kaq të gjatë dhe autoritare, përveç vendeve si Kameruni dhe Eritrea. Ky krahasim fton për një reflektim të thellë mbi mungesën e përballjes me të vërtetën që prej lindjes së Partisë Demokratike.